Een uitnodiging om samen met 15 anderen een ochtend aan de slag te gaan met persoonlijk leiderschap in het ondernemen “Op een manier dat zorgt dat je je bedrijfsdoelen wél haalt”. Ik ga er eens goed voor zitten, de spreker belooft er een interactieve happening van te maken. Hij begint te vertellen over zijn overstap van het leger naar trainer en coach. Vol geestdrift vertelt hij wat hij daarvoor allemaal heeft gedaan. Naadloos brengt hij onze focus op het schriftje wat voor ons ligt, vol met opdrachten en prikkelende vragen.
Spaansbenauwd
We worden uitgedaagd om op te schrijven wat we niet doen, terwijl we diep van binnen weten dat het eigenlijk wel goed voor je zou zijn. Als een volleerd sergeant leidt hij ons met ijzeren discipline. Noem een doel, en hij vertelt ons wat we moeten doen. Een aantal mensen zie ik energiek alles inhaleren wat hij zegt. Ik snap dat er veel moet gebeuren voor een succesvol bedrijf, maar ik krijg het daarentegen knap benauwd. Niet te zeggen spaansbenauwd. Ieder excuus wat wordt aangedragen waarom we dat nog niet doen wordt vakkundig neergesabeld. Keer op keer hoor ik wat ik moet. En dan hoor ik mijn puberzoon in mijn hoofd zijn geliefde uitspraak brommen:
“Niks moet, behalve poepen!”
Ik kan maar net een giechel onderdrukken en merk dat ik weer rustig kan ademen. Persoonlijk leiderschap gaat voor mij helemaal niet over ijzeren discipline en actielijstjes, maar over dichtbij mezelf blijven. En dat betekent niet dat ik geen uitdagende doelen durf te stellen. Maar als ik merk dat ik er geen stap voor wil zetten, blijf ik stilstaan. Letterlijk, maar vooral ook heel bewust. Ik check of mijn doel nog klopt, of het me misschien is opgelegd, of er iets anders is wat me tegenhoudt. En als ik het doel opnieuw vaststel, onderzoek ik wat er nodig is om het te bereiken. En maak ik een keuze wat ik wel en niet ga doen.
Marionet
Als ik iets moet, dan lijkt het alsof ik geen keus heb. Alsof ik een marionet ben die aan touwtjes vastzit die een ander in handen heeft. Persoonlijk leiderschap is dingen doen vanuit een bewuste keuze. En dan doe ik het dus wel, met plezier en vol energie. Ja, zelfs de administratie voor mijn bedrijf ;-). Ik heb tenslotte zelf gekozen voor mijn bedrijf, en ik heb er ook voor gekozen om dat op een legale manier te doen. Dat betekent dat ik een gedegen administratie nodig heb. Ik heb er trouwens ook voor gekozen om een deel uit te besteden. Want hé, delegeren is tenslotte ook een vorm van leiderschap.
Deze blog (is het een blog?) sluit naadloos aan op de artikelen over werkverslaving die ik lees voor mijn tentamen opdracht. En ik realiseer mij dat ik ook op weg ben naar zo’n verslaving… Niet meer met plezier en passie werken maar omdat ik moet. Ik moet mijn bedrijf op poten krijgen, ik moet beter zichtbaar worden, ik moet meer klanten zien te krijgen en ik moet omzet gaan maken. Pfff… Ik vind nu niets meer leuk…. Het roer “moet” dus om!
Dank je wel voor je reactie, en dat is inderdaad een hoop ‘moeten’. En als ondernemer is het belangrijk dat je op veel vlakken schakelt en de kunst is om daar je plezier uit te halen. Hoe zou het voor jou zijn als je het woordje ‘moeten’ eens vervangt door ‘willen’? En het is niet erg als je er achter komt dat je iets niet wilt, er is vast wel iemand in je omgeving die deze taak voor je zou willen uitvoeren. Succes met je onderneming, en vooral veel plezier gewenst in je zoektocht.